066 IMEC Tower Leuven, 2008

Onvermijdelijk kadert een ontwerp voor de IMEC TOWER in een belangrijke moderne traditie van hoogwaardige ‘corporate architecture’, waarbij bedrijven – vaak multinationals – voor hun hoofdkwartier een uitgesproken werk- en verblijfskwaliteit en identiteit nastreven. Het is een traditie op grote schaal ontwikkeld in de VS door architecten als Gordon Bunshaft (S.O.M., NY ), maar aangezet door diens leermeester Mies Van der Rohe, die ze bij zijn verhuis van Europa naar de VS daar introduceerde. Architectuur is er de verbeelding van een ambitie, toekomstperspectief en respectvolle identiteit.

We willen de IMEC TOWER in dezelfde pragmatiek inschuiven die de groei van de bedrijfssite stuurde: we ontwikkelden geen gezocht, samengesteld volume van sokkel en toren, maar balden het gehele programma samen tot een éénduidig, herkenbaar ‘Gestalt’ . Een krachtig volume dat het aankan tussen de brute bouwmassa van de cleanroom en de infrastructuur van de Boudewijnlaan terecht te komen. Een benoembaar geheel – de IMEC TOWER – dat het risico van een uitdijende anonimiteit – IMEC I, II, III, IV, V, … na hoeveel fases wordt dit plaatsloos en anoniem? – ontwijkt. Een zelfbewust gebouw dat op een evidente wijze entree en baken wil zijn, zonder zich bovenmatig op te dringen.

In snede hercombineren we de traditionele opbouw van de toren: de lobby verschuift van maaiveld naar het niveau van de Skybridge, en wordt Skylobby tussen de kruinen van de omliggende bomen. Een lange roltrap brengt de bezoeker langzaam op hoogte, en vormt een hedendaagse, compacte variant van de ‘scenic route’ uit de Engelse parktuinen – een door het park slingerende toegangsweg die de ervaring van de bezoeker van zowel omgeving als architectuur regisseert.