074 Lievehof Gent, 2009

De site Sint Antoniuskaai bevindt zich op een strategische locatie tussen het stadscentrum en de ‘vernieuwde’ Rabotwijk. Waar vandaag deze plek de afstand tussen centrum en Rabot lijkt te vergroten door een wat verlaten indruk en een ongedefinieerd, gefragmenteerd publiek domein, heeft ze in de toekomst de potentie een belangrijke missing link in de grootstad in te vullen. Want ook naar het centrum toe, met het Prinsenhof en de Lievekaai als unieke, historische stadsdelen, kan deze site een belangrijke aanvulling betekenen.

In ons onderzoek stelden we tot ambitie om binnen dit ruime kader, structuur en duidelijkheid inzake statuut van de open ruimte te brengen zonder het broze evenwicht van verleden, heden en toekomst te verliezen. Het is een ambitie die toegevoegd wordt aan de evidente doelstelling van het creëren van aangename, specifieke stadswoningen in een typische collectieve leefomgeving op de site zelf.

Er is resoluut gekozen voor de unieke ‘waarde van het conglomeraat’, zowel voor de omliggende stad, het bouwblok, het patrimonium als unieke nieuwe woonkwaliteiten. Eén ‘central court’ structureert de site van binnenuit, en legt zich tussen het publiek domein en het Sint-Antoniushof. De gebouwen errond zoeken telkens de grillige grenzen van het perceel op; er ontstaat een uitermate specifieke gevellijn en variërende maat van de publieke ruimte – als het ware een inversie van het klassieke bouwblok met strakke buitenmaat en grillige binnenzijde. Het geheel neemt bewust en letterlijk de schaal van het ‘fabriekspand’ op, met een maximum hoogte die identiek is aan die van het Manchestergebouw. Daarmee plaatst het nieuwe conglomeraat zich tussen de schaal van het bouwblok Sint Antoniushof en die van de bebouwing overzijde Kolveniersgang.

We erkenden de waarde van het ‘conglomeraat’ als bouwsteen van de stad. Hoe de dwingende wens om de eigen site te organiseren, ook structurerend kan werken naar een ruimere context door net de randen op te zoeken. Hoe ook volumes met elkaar onderling interageren en op elkaar inspelen zodat een losvast samenhangend geheel ontstaat, waarbij de onderdelen op zich herkenbaar zijn, maar toch slechts hun betekenis krijgen in het geheel.

Dit project werd genomineerd bij de Belgische Architectuur Awards 2015, Belgium Building Awards 2015 en Provinciale Architectuurprijs 2015.